Ik leer me bont en blauw, met vallen en opstaan (Loesje)

Vanmorgen na een stevig ontbijtje en een bak koffie vertrokken we weer richting de BETT Show. Verschillende collega’s hadden inmiddels heel verschillende ideeën over wat de snelste route was. Eén of twee keer overstappen met de metro, iets verder lopen maar dan een rechtstreekse trein en sluiproutes om eerder bij het station te zijn.

Uiteraard werd er veelvuldig op de smartphones gekeken en was Google Maps onze vriend. Maar ook de borden op de stations en de medewerkers op de perrons werden geraadpleegd. De groep was het op een gegeven moment niet met elkaar eens en de helft bleef in de metro te zitten, terwijl de andere helft dacht dat overstappen ervoor zou zorgen dat zij de kortste route hadden ontdekt …

Na een aantal uren op de BETT te hebben doorgebracht, zowel gister als vandaag, valt het mij weer op dat ontdekken, spelen, experimenteren en samenwerken steeds als elementen worden genoemd van een effectief leerproces. Een aantal keer kwamen de lage percentages voorbij van het onthouden door te luisteren of te lezen. Tegelijkertijd valt het me op dat we op dit soort beurzen en bij congressen niet heel veel anders doen dan luisteren, maar dat is een ander verhaal.

Willen we iets leren dan moeten we dus vooral gaan experimenteren, vallen en opstaan. En blijkbaar vinden we dat ook leuk en gaat dat vanzelf. Zoals vanmorgen met het uitstippelen en uitvoeren van onze heenreis. Ook de competitie sluipt er snel in. Want toch was het even spannend wie als eerste bij de BETT zou zijn! Uiteindelijk kwamen we trouwens allemaal tegelijk aan … 😉

En wat kunnen we dat leerproces verrijken met alle technologie die we tot onze beschikking hebben! We kunnen door de inzet van technologie veel meer experimenteren, in veilige omgevingen. We kunnen veel makkelijker spelelementen toevoegen. En we kunnen veel meer (bewegende) beelden toevoegen aan onze verhalen.

Maar laten we wel beginnen bij het leerproces en niet bij de technologie.

Een aantal jaar geleden werkte ik bij Kennisnet. Het Vier in Balans-model was daar niet weg te denken. Het was de basis voor ons werk. Vier bouwstenen die je alle vier aandacht moet geven om ICT effectief in te zetten. En het onderwijs daarmee echt te verbeteren.

En dan is het de vraag; begin je bij de mens of bij de technologie? Oftewel pak je het ‘onderwijs gedreven’ of ‘technologie gedreven’ aan? Het makkelijkste voorbeeld van een technologie gedreven innovatie vind ik het digitale schoolbord. Massaal werden ze de scholen binnen gereden. Want dit was de nieuwste technologie en ging het onderwijs verbeteren! Op dit moment zie ik een soortgelijke trend met virtual reality. Het is er, wordt betaalbaar(der) en biedt zoveel mogelijkheden. Maar passen deze mogelijkheden bij het onderwijs dat je geeft? En heb je deze technologie dan ook echt nodig?

Een collega vertelde me gister hoe haar man, docent bij de koksopleiding, een project heeft ontwikkeld waarbij studenten voor een goed doel pizza’s gaan bakken en verkopen. De studenten experimenteren, werken samen, ontdekken, vallen én staan weer op. Alle sociale media platformen worden gebruikt om het project onder de aandacht te brengen en om zo een startkapitaaltje bij elkaar te krijgen. Verder komt er weinig technologie bij kijken.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb hele mooie dingen gezien en gehoord op de BETT. En ben ervan overtuigd dat het in bepaalde situaties het leerproces enorm kan verrijken. Vooral als het aansluit bij de visie op onderwijs en docenten het op een juiste manier kunnen inzetten. En dat is een mooi leerproces voor ons als docenten en ondersteuners, om met vallen en opstaan hier de beste weg in te vinden!

Dit blogbericht is geschreven door Mieke van Keulen, hoofd Onderwijs en Innovatie (OOA).